داستان COVID من: من علائم منفی داشتم اما علائم شدیدی داشتم و دوباره آزمایش مثبت داشتم
سوم سپتامبر بود که برای بازدید از آزمایش COVID از یک آزمایشگاه خصوصی بازدید کردم. من هیچ علائمی نداشتم اما مجبور شدم در هفتم سپتامبر برای یک فرصت شغلی در آفریقا به خارج از کشور سفر کنم و برای این منظور مجبور شدم گزارش COVID منفی را با خودم همراه کنم.
من اطمینان داشتم که گزارش منفی خواهد بود زیرا من و خانواده ام از زمان تحمیل قفل در مارس همه اقدامات احتیاطی را انجام داده ایم. حتی افراد جامعه ما به خاطر این سطح ایمنی از ما تعریف می کردند. در تاریخ 4 سپتامبر ، گزارش از طریق شناسه ایمیل من آمد و به طرز تکان دهنده ای ، من مثبت نگر بودم. من بلافاصله یک بیمارستان خصوصی را انتخاب کردم تا خودم را بستری کنم تا اعضای خانواده ام به دلیل من به ویروس کشنده مبتلا نشوند.
من پذیرفته شدم و دعا کردم که خانواده ام در سلامت بمانند. پنج روز بعد ، من فهمیدم که گزارش COVID از همه اعضای خانواده من منفی است.
من در تاریخ 9 سپتامبر دوباره در بیمارستان برای COVID آزمایش شدم و در شب دهم منفی شد. خوشحال شدم و بلافاصله ترخیص از بیمارستان را انتخاب کردم. صبح یازدهم سپتامبر ، من به خانه رسیدم و در اتاق خواب خود را حبس کردم تا قرنطینه بعدی را دنبال کنم. با کمال تعجب ، در خانه دچار تب ، لرز ، گلو درد و تپش قلب شدم و بلافاصله به همان بیمارستان سریع منتقل شدم. من مجدداً از نظر COVID آزمایش شدم و این بار گزارش مثبت شد. من واقعاً نمی دانستم با توجه به گزارش COVID چه اتفاقی با من می افتد.
برای 4 روز آینده ، علائم متوسطی داشتم. با این حال ، در روز 15 سپتامبر صبح ، برای مسواک زدن به دستشویی رفتم و متوجه شدم که دیگر قادر به بازگشت به تختخوابم که فقط 20 متر از دستشویی فاصله داشت نیستم. ناگهان احساس نفس کردم و شروع به سرفه کردم.
در این زمان ، ویروس باعث آسیب به ریه های من شد. 8 روز آینده طبق پروتکل به من همه داروهای ممکن داده شد. اما گزارش CT قفسه سینه من پس از درمان از گزارش CT انجام شده در شروع درمان بدتر شد. در حین درمان از اکسیژن پشتیبانی می کردم.
وقتی در 12 سپتامبر وارد بند COVID شدم ، همه چیز پر بود. اما ، از 27 تا 2 اکتبر ، من تنها بیمار در بخش بودم. بیشتر بیماران دیگر بهبود یافته بودند. حتی بیمارانی که بعد از من بستری شدند قبل از من خوب شدند و مرخص شدند. این باعث ناامیدی من می شد و شروع به از دست دادن اعتماد به نفس می کردم.
از آنجا که ، تمام خانواده من COVID منفی بودند ، من به آنها دستور دادم حتی به دلیل انداختن غذا یا لباس برای من به بیمارستان مراجعه نکنند.
هنگامی که 4 آزمایش متوالی COVID من در 2 اکتبر مثبت شد ، بیمارستان به من 14 روز قرنطینه در خانه ترخیص داد. من در 3 اکتبر به خانه آمدم و دوباره خود را در اتاق خواب خود حبس کردم. گرچه منفی شده ام ، اما نفس نفسم از بیمارستان با من آمد. من هنوز از پشتیبانی اکسیژن متناوب برخوردار هستم. یک ورزش کوچک نفس نفس می زند و مجبورم از کانول اکسیژن استفاده کنم.
من در مسیر بهبودی هستم اما هنوز هم اغلب احساس سوزش در ریه هایم می کنم و ضربان قلبم پس از COVID که هنوز عادی نشده است به طور غیر طبیعی بالا می ماند.
خانواده ام خوشحال هستند که من زنده به خانه آمده ام. اما زندگی من اکنون کاملاً تغییر کرده است. پر از درد است که امیدوارم روزی قطعاً به طور کامل بهبود پیدا کنم.
آیا با COVID-19 مبارزه کردید؟ ما میخوایم همهچیزو دربارش بشنویم. ETimes Lifestyle تمام بازماندگان COVID را فرا می خواند تا داستان های خود را در مورد بقا و امید به اشتراک بگذارند.
برای ما در [email protected] با عنوان “داستان COVID من” در عنوان موضوع برای ما بنویسید.
ما تجربه شما را منتشر خواهیم کرد.
