(نظر بلومبرگ)
رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه بدون شک آخرین پیروزی خود در انتخابات را به عنوان مأموریتی برای ادامه سیاست های خصمانه خارجی و اقتصادی خود خواهد خواند. هم او و هم ترکیه بهتر است مسیر عملگرایانه تری را در پیش بگیرند.
اردوغان دلایلی برای احساس حقانیت دارد. با وجود تورم خون دماغ و عصبانیت از واکنش ضعیف دولت به زلزله ویرانگر در فوریه، او به راحتی در دور دوم انتخابات روز یکشنبه پیروز شد و تقریباً 52 درصد آرا را به دست آورد. مشارکت در دور اول به 90 درصد نزدیک شد. در میان اکثریت محافظه‌کار و ملی‌گرای ترکیه، اردوغان واقعا محبوب باقی می ماند.

در عین حال، حذف سیستماتیک رقبا، تسلط بر رسانه‌ها و کنترل بر اهرم‌های دولتی، امتیازات زیادی را نسبت به کمال قلیچداراوغلو، نامزد مخالفان، به ارمغان آورد. این واقعیت که تقریباً نیمی از کشور همچنان به برکناری او رای دادند، قابل توجه است.
دوره بعدی او چگونه باید باشد؟
در خارج از کشور، او باید از تحریک بیشتر درگیری بیهوده با غرب اجتناب کند. اتحادیه اروپا همچنان بزرگترین شریک تجاری ترکیه و منبع حیاتی سرمایه گذاری است. فروپاشی روابط بر سر، مثلاً اجرای تحریم های روسیه، کوته بینانه خواهد بود. علاوه بر این، اردوغان نقشی را که به سختی به دست آورده است برای ترکیه به عنوان یک گفتگوی بین اردوگاه‌های مخالف – چه در اوکراین، جایی که مبادله زندانیان و توافقی برای اجازه صادرات غلات اوکراینی مذاکره کرده است، یا در خاورمیانه، ایفا کرده است. انحراف بیش از حد به سمت ولادیمیر پوتین روسیه می تواند از نفوذ جهانی رهبر ترکیه بکاهد.
مهمتر از همه، اردوغان نمی تواند برای همیشه از واقعیت اقتصادی سرپیچی کند. دخالت او در بانک مرکزی ترکیه و حمایت از سیاست های پولی غیرمتعارف – به ویژه، اعتقاد بدون پشتوانه او مبنی بر اینکه کاهش نرخ بهره تورم را کاهش می دهد – کشور را به سمت بحران تراز پرداخت ها سوق می دهد. طبق گزارش اقتصاد بلومبرگ، به نظر می رسد نرخ تورم تا پایان سال به بالای 40 درصد برسد. از زمان بحران ارزی دسامبر 2021، لیر یک سوم ارزش خود را در برابر دلار از دست داده است.
رئیس جمهور ترکیه اگر بازمانده نباشد چیزی نیست. او خود را کاملاً قادر به تغییر مسیر در مواقع ضروری نشان داده است و اکنون باید دوباره این کار را انجام دهد.
اولین قدم خوب، انتصاب تکنوکرات های بازار پسند مانند محمد شیمشک، تزار سابق مالی، در تیم اقتصادی خود خواهد بود. در حالی که هجوم درآمدهای گردشگری در تابستان ممکن است مدتی ترکیه را بخرد، اردوغان عاقلانه است که به بانک مرکزی اجازه دهد تا قبل از بازپرداخت بدهی‌های قریب‌الوقوع، شروع به افزایش نرخ‌ها و کاهش اقدامات برای تقویت لیر در پاییز کند. دولت باید از فضای مالی خود برای کاهش ضربه به فقیرترین افراد استفاده کند.
در همین حال، اردوغان باید به فوری ترین و غیرضروری ترین مناقشه ترکیه با غرب یعنی امتناع این کشور از تایید ورود سوئد به ناتو رسیدگی کند. اختلافات بین ترکیه و سوئد بر سر رفتار ترکیه با گروه‌های جدایی‌طلب کرد گسترده است اما قابل حل است. دو طرف باید در نظر داشته باشند که این شکاف ها را تا نشست بعدی ناتو در جولای پر کنند. جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده باید روشن کند که هیچ پیشرفتی در فروش F-16 های جدید به ترکیه بدون دستیابی به موفقیت حاصل نخواهد شد.
به طور گسترده تر، اکنون که انتخابات به پایان رسیده است، اردوغان باید کمتر نیازی به استفاده از ایالات متحده و اتحادیه اروپا داشته باشد. تغییر در لحن و تمرکز بر زمینه‌های همکاری بالقوه – از مذاکره برای پایان دادن به جنگ اوکراین گرفته تا تولید دفاعی و پروژه‌های توسعه مشترک در آفریقا – روابط را تثبیت کرده و اعتبار اردوغان را به‌عنوان یک دولتمرد روشن می‌کند. این برای میراث او خوب است و حتی برای ترک‌ها بهتر است – بسیاری که به او رای دادند و میلیون‌ها نفر که به او رای ندادند.