آلمان به دوران هسته‌ای پایان می‌دهد: همچنان که آلمان به دوران هسته‌ای پایان می‌دهد، یک فعال سیاسی می‌گوید هنوز کارهای بیشتری باید انجام شود
برلین: هاینز اسمیتال یک محقق 24 ساله فیزیک هسته ای بود که برای اولین بار مشاهده کرد که آلودگی هسته ای پس از فاجعه چرنوبیل در سال 1986 تا چه اندازه می تواند گسترش یابد.
چند روز پس از وقوع این اتفاق، او پارچه مرطوبی را از پنجره دانشگاه وین به بیرون تکان داد تا از هوای شهر نمونه برداری کند و از اینکه چه تعداد رادیونوکلئید زیر میکروسکوپ دیده می شود شوکه شد.
اسمیتال که اکنون 61 سال دارد، در حالی که به رویترز گفت: «تکنسیوم، کبالت، سزیم 134، سزیم 137 … چورنوبیل 1000 کیلومتر دورتر بود… این تأثیرگذار بود. آلمان.
آلمان روز شنبه سه رآکتور آخر خود را تعطیل خواهد کرد و به شش دهه قدرت هسته ای پایان خواهد داد که به ایجاد یکی از قوی ترین جنبش های اعتراضی اروپا و حزب سیاسی حاکم بر برلین امروز یعنی سبزها کمک کرد.
اسمیتال با نشان دادن عکسی از خود در دهه 1990 در مقابل نیروگاه هسته‌ای Unterweser که در سال 2011 بسته شد، گفت: «می‌توانم به موفقیت‌های زیادی نگاه کنم، جایی که بی‌عدالتی را دیدم و سال‌ها بعد، پیشرفتی رخ داد. را فوکوشیما فاجعه در ژاپن
صدراعظم سابق آنگلا مرکل در واکنش به فوکوشیما کاری را انجام داد که هیچ یک از رهبران غربی انجام نداده بودند و قانونی برای خروج از هسته ای تا سال 2022 را تصویب کردند.
تخمین زده می شود که 50000 معترض در آلمان پس از فاجعه فوکوشیما زنجیره انسانی به طول 45 کیلومتر (27 مایل) از اشتوتگارت تا نیروگاه هسته ای Neckarwestheim تشکیل دادند. مرکل ظرف چند هفته خروج هسته ای برنامه ریزی شده آلمان را اعلام خواهد کرد.
اسمیتال گفت: “ما واقعاً در یک مقطع زمانی دست در دست هم ایستادیم. من نیز در زنجیر بودم… نحوه شکل گیری آن تاثیرگذار بود.”
اسمیتال گفت: “این یک احساس عالی از یک حرکت و همچنین تعلق بود… یک احساس بسیار خوب، جمعی و هیجان انگیز که قدرت را نیز توسعه می دهد.”
یکی از موفقیت‌های اولیه این جنبش در دهه 1970 به دست آمد، زمانی که موفق شد طرح‌های یک نیروگاه هسته‌ای در ویل در غرب آلمان را لغو کند.
سبزها
به موازات آن، آلمانی که در طول جنگ سرد تقسیم شده بود، شاهد تحولات جنبش صلح در میان نگرانی‌هایی بود که در میان آلمانی‌ها وجود داشت مبنی بر اینکه سرزمین آنها می‌تواند به میدان جنگ بین دو اردوگاه تبدیل شود.
نیکلاس وندلر، سخنگوی گروه صنعت فناوری هسته ای آلمان KernD گفت: «این یک جنبش صلح قوی ایجاد کرد و این دو جنبش یکدیگر را تقویت کردند.
حرکت از اعتراضات خیابانی به کار سیاسی سازماندهی شده با تأسیس حزب سبزها در سال 1980 به جنبش قدرت بیشتری بخشید.
این یک دولت ائتلاف سبزها بود که اولین قانون حذف تدریجی هسته ای کشور را در سال 2002 ارائه کرد.
راینر کلوت، رئیس انجمن غیر انتفاعی هسته‌ای نوکلاریا، گفت: «خروج تدریجی هسته‌ای یک پروژه سبزها است… و همه طرف‌ها عملاً آن را پذیرفته‌اند.
روز شنبه، هم اسمیتال و هم کلوت به عنوان معترضان در مقابل دروازه براندنبورگ برلین ایستادند، یکی پایان انرژی هسته‌ای را جشن می‌گرفت و دیگری از مرگ آن ابراز تاسف کرد.
کلوت گفت: «ما چاره‌ای نداریم جز اینکه فعلاً کناره‌گیری را بپذیریم.
با این حال، برای اسمیتال، بسته شدن رآکتور به معنای پایان فعالیت او نیست.
او گفت: “ما یک کارخانه مونتاژ سوخت اورانیوم در آلمان داریم… ما غنی سازی اورانیوم داریم، بنابراین هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که باید در اینجا مورد بحث قرار گیرد و من با خوشحالی در خیابان خواهم بود.”
چند روز پس از وقوع این اتفاق، او پارچه مرطوبی را از پنجره دانشگاه وین به بیرون تکان داد تا از هوای شهر نمونه برداری کند و از اینکه چه تعداد رادیونوکلئید زیر میکروسکوپ دیده می شود شوکه شد.
اسمیتال که اکنون 61 سال دارد، در حالی که به رویترز گفت: «تکنسیوم، کبالت، سزیم 134، سزیم 137 … چورنوبیل 1000 کیلومتر دورتر بود… این تأثیرگذار بود. آلمان.
آلمان روز شنبه سه رآکتور آخر خود را تعطیل خواهد کرد و به شش دهه قدرت هسته ای پایان خواهد داد که به ایجاد یکی از قوی ترین جنبش های اعتراضی اروپا و حزب سیاسی حاکم بر برلین امروز یعنی سبزها کمک کرد.
اسمیتال با نشان دادن عکسی از خود در دهه 1990 در مقابل نیروگاه هسته‌ای Unterweser که در سال 2011 بسته شد، گفت: «می‌توانم به موفقیت‌های زیادی نگاه کنم، جایی که بی‌عدالتی را دیدم و سال‌ها بعد، پیشرفتی رخ داد. را فوکوشیما فاجعه در ژاپن
صدراعظم سابق آنگلا مرکل در واکنش به فوکوشیما کاری را انجام داد که هیچ یک از رهبران غربی انجام نداده بودند و قانونی برای خروج از هسته ای تا سال 2022 را تصویب کردند.
تخمین زده می شود که 50000 معترض در آلمان پس از فاجعه فوکوشیما زنجیره انسانی به طول 45 کیلومتر (27 مایل) از اشتوتگارت تا نیروگاه هسته ای Neckarwestheim تشکیل دادند. مرکل ظرف چند هفته خروج هسته ای برنامه ریزی شده آلمان را اعلام خواهد کرد.
اسمیتال گفت: “ما واقعاً در یک مقطع زمانی دست در دست هم ایستادیم. من نیز در زنجیر بودم… نحوه شکل گیری آن تاثیرگذار بود.”
اسمیتال گفت: “این یک احساس عالی از یک حرکت و همچنین تعلق بود… یک احساس بسیار خوب، جمعی و هیجان انگیز که قدرت را نیز توسعه می دهد.”
یکی از موفقیت‌های اولیه این جنبش در دهه 1970 به دست آمد، زمانی که موفق شد طرح‌های یک نیروگاه هسته‌ای در ویل در غرب آلمان را لغو کند.
سبزها
به موازات آن، آلمانی که در طول جنگ سرد تقسیم شده بود، شاهد تحولات جنبش صلح در میان نگرانی‌هایی بود که در میان آلمانی‌ها وجود داشت مبنی بر اینکه سرزمین آنها می‌تواند به میدان جنگ بین دو اردوگاه تبدیل شود.
نیکلاس وندلر، سخنگوی گروه صنعت فناوری هسته ای آلمان KernD گفت: «این یک جنبش صلح قوی ایجاد کرد و این دو جنبش یکدیگر را تقویت کردند.
حرکت از اعتراضات خیابانی به کار سیاسی سازماندهی شده با تأسیس حزب سبزها در سال 1980 به جنبش قدرت بیشتری بخشید.
این یک دولت ائتلاف سبزها بود که اولین قانون حذف تدریجی هسته ای کشور را در سال 2002 ارائه کرد.
راینر کلوت، رئیس انجمن غیر انتفاعی هسته‌ای نوکلاریا، گفت: «خروج تدریجی هسته‌ای یک پروژه سبزها است… و همه طرف‌ها عملاً آن را پذیرفته‌اند.
روز شنبه، هم اسمیتال و هم کلوت به عنوان معترضان در مقابل دروازه براندنبورگ برلین ایستادند، یکی پایان انرژی هسته‌ای را جشن می‌گرفت و دیگری از مرگ آن ابراز تاسف کرد.
کلوت گفت: «ما چاره‌ای نداریم جز اینکه فعلاً کناره‌گیری را بپذیریم.
با این حال، برای اسمیتال، بسته شدن رآکتور به معنای پایان فعالیت او نیست.
او گفت: “ما یک کارخانه مونتاژ سوخت اورانیوم در آلمان داریم… ما غنی سازی اورانیوم داریم، بنابراین هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که باید در اینجا مورد بحث قرار گیرد و من با خوشحالی در خیابان خواهم بود.”
