باراک اوباما ، رئیس جمهور پیشین ایالات متحده گفته است که علاقه او به هند بیشتر حول ماهاتما گاندی ، “مبارزات غیر موفقیت آمیز خشونت آمیز علیه حکومت انگلیس چراغ راه دیگر گروه های محروم و حاشیه ساز” بود.

با این حال ، چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده ، در آخرین کتاب خود ، اظهار می دارد که نماد هندی قادر نبوده است با موفقیت به سیستم کاست رسیدگی کند یا از تجزیه کشور بر اساس دین جلوگیری کند.

اوباما در کتاب خود “یک سرزمین موعود” در مورد سفر خود از مبارزات انتخاباتی 2008 تا پایان اولین دوره ریاست جمهوری خود با حمله جسورانه ابوت آباد (پاکستان) که اسامه بن لادن رئیس القاعده را کشته بود ، می نویسد. “یک سرزمین موعود” اولین جلد از دو جلد برنامه ریزی شده است. قسمت اول روز سه شنبه در سراسر جهان وارد کتابفروشی ها شد.

“بیش از هر چیز ، علاقه من به هند مربوط به ماهاتما گاندی بود. همراه با (آبراهام) لینکلن ، (مارتین لوتر) کینگ و (نلسون) ماندلا ، گاندی بر تفکر من تأثیر عمیقی گذاشته بود. ”می نویسد اوباما ، که دو بار به عنوان رئیس جمهور به هند سفر کرده بود.

رئیس جمهور سابق آمریكا گفت: “من در جوانی نوشته های او را مطالعه می كردم و می دیدم كه او به عمیق ترین غرایز من صدا می دهد.”

“مفهوم او از” satyagraha “، یا ارادت به حقیقت ، و قدرت مقاومت بدون خشونت برای تحریک وجدان ؛ اصرار او بر انسانیت مشترک ما و وحدت اساسی همه ادیان ؛ و اعتقاد او به تکلیف هر جامعه ، از طریق ترتیبات سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی خود ، در شناخت ارزش و کرامت برابر همه مردم – هر یک از این ایده ها برای من طنین انداز بود. اقدامات گاندی حتی بیش از سخنان او مرا آزار داده بود. او اعتقادات خود را با به خطر انداختن جان خود ، زندان رفتن و پرتاب خود به طور کامل در مبارزات مردمش ، آزمایش می کرد. ”

مبارزات غیر خشونت آمیز گاندی برای استقلال هند از انگلیس ، که در سال 1915 آغاز شد و بیش از 30 سال ادامه داشت ، نه تنها به غلبه بر یک امپراطوری و آزادسازی بسیاری از شبه قاره کمک نکرده بود ، بلکه اتهام اخلاقی ای را ایجاد کرده بود که در سراسر جهان جریان داشت ، او می نویسد.

اوباما می گوید: “این چراغ راهی برای دیگر گروه های محروم و حاشیه رانده شده – از جمله سیاه پوستان آمریکایی در جنوب جیم کرو – بود که آزادی آنها را تأمین می کند.”

اوباما با یادآوری اولین سفر خود به هند در نوامبر 2010 ، گفت او و سپس بانوی اول ، میشل ، از مانی بهوان بازدید کردند ، ساختمان دو طبقه متوسطی که در یک محله آرام بمبئی واقع شده است و سالها خانه گاندی بوده است.

“قبل از شروع تور ما ، راهنمای ما ، زنی مهربان در یک ساری آبی ، کتاب مهمان را نشان داد که دکتر کینگ در سال 1959 امضا کرده بود ، هنگامی که برای جلب توجه بین المللی به مبارزه برای عدالت نژادی در ایالات متحده به هند سفر کرده بود. اظهار ادای احترام به مردی که تعالیم او را الهام بخشیده است ، “می نویسد.

“راهنما سپس ما را به طبقه بالا دعوت کرد تا محله های خصوصی گاندی را ببینیم. با برداشتن کفش ، وارد یک اتاق ساده شدیم که کف آن کاشی صاف و طرح دار است ، درهای تراس آن باز است تا نسیمی خفیف و نور ملایم و مبهم را بپذیرد. ”

“من به تخت و بالش کف اسپارت خیره شدم ، مجموعه چرخهای چرخان ، تلفن قدیمی و میز تحریر چوبی کم ، سعی می کردم گاندی را که در اتاق حضور دارد ، یک مرد خفیف و پوست قهوه ای در یک دهوتی پنبه ای ساده ، پاهایش زیر او جمع شد ، و نامه ای به نایب السلطنه انگلیس نوشت و یا مرحله بعدی راهپیمایی نمک را ترسیم کرد. ”

“و در آن لحظه ، من شدیدترین آرزو را داشتم که کنار او بنشینم و صحبت کنم. از او بپرسید که کجا قدرت و تخیل پیدا کرده است که کارهای بسیار کم را انجام دهد. برای اینکه بپرسم چگونه از ناامیدی بهبود یافته است ، “او نوشت.

اوباما گفت گاندی بیش از سهم خود از مبارزات داشته است. “با وجود همه هدایای خارق العاده خود ، گاندی نتوانسته بود شكافهای مذهبی عمیق شبه قاره را التیام بخشد و یا از تقسیم آن در هندوستان عمدتاً هندو و در قریب به اتفاق مسلمانان پاکستان جلوگیری كند. مجبور شدند وسایل خود را حمل کنند و از مرزهای تازه تأسیس مهاجرت کنند. ”

وی گفت: “علی رغم زحماتش ، سیستم خفه کننده کاست هند را لغو نکرد. به هر حال ، به نحوی او تا هفتاد سالگی راهپیمایی می کرد ، روزه می گرفت و موعظه می کرد – تا آن روز آخر سال 1948 ، هنگامی که در راه نماز بود ، توسط یک جوان افراطی هندو که به بوم گرایی خود نگاه می کرد ، در فاصله بسیار کمی هدف گلوله قرار گرفت. خیانت به ایمان ، ”اوباما می نویسد.