برلین: دو آلمانی استقامت ورزشکاران در ماموریتی برای دویدن حدود 12000 کیلومتر (7400 مایل) بین شمالی و جنوبی ترین نوک آفریقا، برنامه های خود پس از آن تغییر ناگهانی پیدا کرد. به دام افتاده در سودان با جنگیدن و یافتن راهی برای خروج از کشور.
به عنوان بخشی از ماموریت خود، Mareike Roewekamp، 41 ساله، و Horst Schauer، 67، قصد داشتند از 12 کشور طی حداقل هشت ماه عبور کنند و مصر و تونس را در این ماه در سودان تحت کنترل خود داشتند.
آنها به رویترز گفتند که در هتلی در منطقه دولتی در خارطوم بودند که متوجه تحرکات نظامی شدند. Schauer گفت: “ما خیلی سریع متوجه شدیم که دیگر پروازی وجود نخواهد داشت و باید در هتل بمانیم.”
این زوج روزها در آنجا ماندند و باتری تلفن همراه خود را جیره بندی کردند تا پیام ها را بررسی کنند.
“هر روز این معاوضه ریسک و فایده وجود داشت. آیا ترجیح می دهم ساکت بمانم و منتظر بمانم، اینجا منتظر بمانم و اینجا امن تر باشم؟ یا باید زمانی بیرون بروم و ببینم آیا می توانم چیزی بنوشم یا شروع کنم؟ رووکمپ گفت: برقراری ارتباط و سعی کنید از این وضعیت خارج شوید.
سربازان بعد از سه یا چهار روز به هتل آمدند و در نهایت این زوج مجبور شدند از هتل خارج شوند زیرا ساختمان قرار بود بمباران شود. سربازان به آنها گفتند که به مسجد بزرگی بروند که به گفته آنها مکان امنی است.
Schauer گفت: “ما 300 متر، 400 متر راه رفتیم. اولین اجساد قبلاً در آنجا خوابیده بودند. و آن مکان کاملاً باز بود. و این چیزی جز ایمن بود.”
آنها سپس متوجه شدند که شهروندان آلمانی باید به یک نقطه جمع آوری بیایند، یک پایگاه نظامی که 25 کیلومتر دورتر است و قرار بود خودشان به آنجا بروند.
شاور گفت: «نه اتوبوس، نه کاروان و نه هیچ چیز وجود داشت. به همین دلیل بود که تعداد کمی از آلمانیها در ابتدا به آنجا رسیدند، زیرا برای رسیدن به آنجا باید از یک منطقه جنگی عبور میکردند.»
او افزود: برای رسیدن به آنجا، این زوج 800 دلار برای 30 دقیقه تاکسی سواری پرداخت کردند که «گرانترین تاکسیسواری زندگی ما» است. آنها با هواپیما به آنجا برگشتند آلمان و روز دوشنبه رسید.
به عنوان بخشی از ماموریت خود، Mareike Roewekamp، 41 ساله، و Horst Schauer، 67، قصد داشتند از 12 کشور طی حداقل هشت ماه عبور کنند و مصر و تونس را در این ماه در سودان تحت کنترل خود داشتند.
آنها به رویترز گفتند که در هتلی در منطقه دولتی در خارطوم بودند که متوجه تحرکات نظامی شدند. Schauer گفت: “ما خیلی سریع متوجه شدیم که دیگر پروازی وجود نخواهد داشت و باید در هتل بمانیم.”
این زوج روزها در آنجا ماندند و باتری تلفن همراه خود را جیره بندی کردند تا پیام ها را بررسی کنند.
“هر روز این معاوضه ریسک و فایده وجود داشت. آیا ترجیح می دهم ساکت بمانم و منتظر بمانم، اینجا منتظر بمانم و اینجا امن تر باشم؟ یا باید زمانی بیرون بروم و ببینم آیا می توانم چیزی بنوشم یا شروع کنم؟ رووکمپ گفت: برقراری ارتباط و سعی کنید از این وضعیت خارج شوید.
سربازان بعد از سه یا چهار روز به هتل آمدند و در نهایت این زوج مجبور شدند از هتل خارج شوند زیرا ساختمان قرار بود بمباران شود. سربازان به آنها گفتند که به مسجد بزرگی بروند که به گفته آنها مکان امنی است.
Schauer گفت: “ما 300 متر، 400 متر راه رفتیم. اولین اجساد قبلاً در آنجا خوابیده بودند. و آن مکان کاملاً باز بود. و این چیزی جز ایمن بود.”
آنها سپس متوجه شدند که شهروندان آلمانی باید به یک نقطه جمع آوری بیایند، یک پایگاه نظامی که 25 کیلومتر دورتر است و قرار بود خودشان به آنجا بروند.
شاور گفت: «نه اتوبوس، نه کاروان و نه هیچ چیز وجود داشت. به همین دلیل بود که تعداد کمی از آلمانیها در ابتدا به آنجا رسیدند، زیرا برای رسیدن به آنجا باید از یک منطقه جنگی عبور میکردند.»
او افزود: برای رسیدن به آنجا، این زوج 800 دلار برای 30 دقیقه تاکسی سواری پرداخت کردند که «گرانترین تاکسیسواری زندگی ما» است. آنها با هواپیما به آنجا برگشتند آلمان و روز دوشنبه رسید.