پریستینا: هاشم تاچی رئیس جمهور سابق کوزوو اولین حضور خود را در دادگاه لاهه در روز دوشنبه به اتهامات جنایات جنگی مربوط به نقش وی در درگیری های استان سابق با صربستان انجام داد.
در اینجا نکات اساسی در مورد درگیری 1998-1999 وجود دارد که کوزوو مورد حمایت غرب را در مسیر استقلال قرار می دهد ، اقدامی که صربستان یا متحدانش روسیه و چین هرگز آن را قبول نکردند.
در یوگسلاوی سابق ، کوزوو یک استان جنوبی صربستان بود.
با این وجود از وضعیت خودمختاری ویژه ای برخوردار بود که به اکثریت آلبانیایی قومی امکان تشکیل دولت و مجمع و اعزام نمایندگانی به دولت فدرال و ریاست جمهوری هشت عضو را می داد.
این استان همچنین بر سیستم های آموزشی و قضایی و نیروهای پلیس خود کنترل داشت.
در مارس 1989 ، در آستانه تجزیه خونین یوگسلاوی ، رئیس جمهور وقت صربستان ، اسلوبودان میلوسویچ ، استقلال کوزوو را لغو کرد و تمام اختیارات خود را در بلگراد متمرکز کرد.
این امر منجر به اعتراضات گسترده آلبانیایی ها در شهر اصلی کوزوو پریشتینا و درگیری با پلیس شد که 24 کشته ، از جمله دو افسر را در پی داشت.
پس از لغو استقلال کوزوو ، آلبانیایی های قومی که حاضر به نشان دادن وفاداری به رژیم میلوسویچ نبودند ، از کار در مدارس ، بیمارستان ها ، رسانه ها و نیروهای امنیتی اخراج شدند.
رئیس اتحادیه نویسندگان کوزوو ، ابراهیم روگووا، یک جنبش مقاومت مسالمت آمیز را آغاز کرد که شامل ایجاد ساختارهای دولتی موازی برای آلبانیایی های قومی در استان بود.
دولت سایه در بیشتر دهه 1990 خدمات اساسی مانند آموزش و مراقبت های بهداشتی را در خانه های شخصی ارائه می داد ، بودجه ای که بیشتر از دیاسپورا تأمین می شد.
در سال 1997 ، یک جنبش تجزیه طلبانه چریکی ظهور کرد و آلبانیایی های قومی را استخدام کرد که معتقد بودند جنبش غیر خشونت آمیز روگووا در برابر رژیم سرکوبگر میلوسویچ مثر نیست.
ارتش آزادیبخش کوزوو (KLA) جنگ خود را برای استقلال از صربستان در سال 1998 آغاز کرد.
در اوایل ماه مارس همان سال ، بلگراد اولین حمله خود را علیه KLA در منطقه درنیسای مرکزی ، سنگر اصلی شورشیان آغاز کرد.
طی 15 ماه آینده ، درگیری ها 13000 کشته بر جای گذاشت ، که اکثراً آلبانیایی تبار بودند.
صدها هزار غیرنظامی نیز آواره شدند.
صربستان با قرار دادن هزاران بقایای قربانیان در گورهای دسته جمعی ، از جمله چندین مورد در سراسر صربستان ، سعی در پوشاندن جنایات جنگی داشت.
پس از برکناری میلوسویچ در سال 2000 ، بقایای چند صد آلبانیایی تبار در گورهای دسته جمعی در نزدیکی بلگراد کشف شد و ده ها جسد در یک پایگاه ویژه پلیس در شرق صربستان و نزدیک یک دریاچه در غرب پیدا شد.
دادگاه کیفری بین المللی یوگسلاوی سابق مستقر در لاهه (ICTY) معاون نخست وزیر پیشین و پنج مقام ارشد نظامی و پلیس سابق صربستان را به جرایم جنگی در درگیری های کوزوو محکوم کرد.
دادگاه به هیچ یک از رهبران KLA محکوم نشده است.
با این وجود شورشیان بر اساس گزارش سال 2011 به آدم ربایی و ناپدید شدن حداقل 500 غیرنظامی ، عمدتاً صرب ها و روما ، همراه با مخالفان سیاسی آلبانیایی متهم شدند. شورای اروپا گزارش.
اتاقهای تخصصی کوزوو (KSC) با بودجه اتحادیه اروپا در سال 2015 برای تحقیق در مورد این جنایات و سایر جنایاتی که گویا توسط چریکها مرتکب شده اند ، ایجاد شد که بسیاری از آنها به سمت های سیاسی ارشد در کوزوو ادامه دادند.
تاچی ، پیش از این نخست وزیر قبل از رئیس جمهور شدن ، رهبر سیاسی KLA بود.
امتناع میلوسویچ از متوقف کردن سرکوب خود علیه غیرنظامیان آلبانیایی تبار باعث مداخله ناتو در سال 1999 شد که نیروهای صرب را از استان سابق مجبور کرد و کوزوو را تحت مدیریت سازمان ملل متحد قرار داد.
در سال 2008 ، کوزوو با حمایت ایالات متحده و بیشتر کشورهای غربی ، یک جانبه استقلال را اعلام کرد.
صربستان هرگز این اقدام را نپذیرفته است و روابط بین همسایگان همچنان پرتنش است.