به ندرت تجربه ای لذت بخش تر از این است که حرف مبهمی بزنید و بدانید که همسرتان دقیقاً متوجه منظور شما شده و کاملاً صحبت شما را درک کرده است.  مصداق بیت زیبای حضرت مولانا که میگوید خوش تر آن باشد که سرّ دلبران گفته آید در حدیث دیگران.

صحبت خودمانی، ایما و اشاره، گزیده گویی و نظایر آن نشانه نزدیکی و صمیمیت است. گفتگویی که پایان خوش دارد. طرفین می‌دانند که دیگری چه می‌گوید و تدریجاً  از این که می توانند آزادانه حرف بزنند و یک فضای امن روانی به دور از هرگونه برچسب زدن ها و پیش داوری ها در رابطه فراهم شده تا بتوانند بدون هیچ نگرانی آزادانه صحبت کنند و یکدیگر را بفهمند لذتی فراتر از توصیف دارد.

 گفتگو در این شرایط آهنگ نرم و ملایم و محتوای واضحی دارد. اما در ازدواج‌های ناموفق لذت گفتگو در فضای آلوده به شکایت ها، گله گذاری ها و سوء تفاهم ها گم می شود و جای اشارات دلنشین و حرکات خوشایند را نگاه های خیره، اشارات انتقادی ،بهانه گیری ها و تهدیدها پر می‌کند.

برای جلوگیری از ازدواج ناموفق بهتر است به مشاوره ازدواج مراجعه کنید.

 چه اتفاقی می‌افتد؟ چرا صحبت های دلنشین و هدفمند از دست می‌روند؟

مسئله اینجاست که به مرور و به دنبال شیوه های نامناسب گفتگو، منافع و چشم اندازهای متضاد روی هم انباشته می شوند و آهنگ و لحن دلپذیر صحبت را تغییر می‌دهند. حتی زوج‌هایی که در سال‌های نخست زندگی با هم هماهنگ و ملایم هستند ممکن است به این نتیجه برسند که ساده‌ترین مکالمات آنها ممکن است به سوء تعبیر، شکوه و شکایت ختم شود و در نهایت بدون داشتن نتیجه ای از بحث مجبور باشند به ارائه پاره ای از توضیحات در این زمینه که واقعا منظور من این نبود و آن بود….

زوجینی که به هنگام صحبت علی‌رغم حسن نیت همیشه به بیراهه می روند. به جای مذاکره و گفتگو با هم مشاجره می کنند و حتی اگر یکی از آنها به قصد تلطیف نمودن فضای سنگین موجود، به شوخی حرفی بزند، دیگری چنان واکنش نشان می‌دهد که انگار هرگز شوخی در کار نبوده و نیست.

در چنین شرایطی هر اقدامی برای آرام کردن  فضای صحبت نتیجه عکس می دهد. زوجین متاسفانه از این واقعیت غافل می‌مانند که صمیمانه ترین  ارتباط آنها با هم گفتگوی آنهاست. هم صحبتی زن و شوهر با هم برای رشد و بقای احساس صمیمیت موجود در رابطه نقش حیاتی دارد. متاسفانه بسیاری از زوج‌ها و شاید بتوان گفت اغلب آنها از مهارت های لازم برای گفتگو با یکدیگر برخوردار نیستند و بنابراین بی آنکه بخواهند گرفتار سوءتفاهم، دلسردی و تکدر خاطر می‌شوند.

مشخص کردن موانع  ارتباطی:

این اصل اساسی که زوج های ناسازگار اصولاً با هم حرف نمیزنند قدیمی ولی کاملآ درست است. عدم توانایی این زوجین برای برقراری گفتگوی مسالمت‌آمیز یک مفهوم کلی و مبهمی است که باید به آن پرداخت. در قدم اول  لازم است مسئله را به اجزای کوچکتری تقسیم کنید و درباره آن در زمان مناسب و به اندازه گفتگو نمایید. به همین منظور لازم است تعدادی از موانع شایع ارتباطی را بشناسید.

 برخی از موانع بر سر راه گفتگو عبارتند:

·         از قطع صحبت یکدیگر

·         گوش دادن های انفعالی

·         حاشیه روی های متعدد و بی نتیجه

·         طرز تلقی های نامناسب همسر از موضوع صحبت

·         ارجاع به گذشته

گاهی اوقات شیوه ارتباطی غیرمستقیم زوجین ناشی از تفاوت های جنسیتی در طرز صحبت زن و مرد است و گاه زمینه های قومی و خانوادگی در این امر دخالت دارند. اما صرف نظر از سبک و شیوه صحبت، در لفافه سخن گفتن یک حرکت استراتژیک برای باقی ماندن در موضع امن است. به عبارتی جانب احتیاط را می‌گیریم  که اگر جواب مثبت نگرفتیم بگوییم که منظور دیگری داشتیم. با صحبت غیر مستقیم در اصل آب را آزمایش می کنیم و بعد به درون آن شیرجه می رویم. در این شرایط با توجه به واکنش همسرمان، یا به راه خود ادامه می‌دهیم یا عقب‌نشینی می‌کنیم. واکنش‌ها را می آزماییم و بعد نقطه نظرهایمان را مطرح می‌کنیم. این دیپلماسی صحبت در زندگی اجتماعی و تجاری موفق تر عمل می‌کند، اما در مناسبات زناشویی اغلب با شکست توام می گردد. از جمله به نظر می‌رسد که برخی از موفق‌ترین پیشروان امور بازرگانی و تجارت، از مهارت های کلامی بسیار زیادی برخوردارند اما همین افراد در برقراری ارتباط با همسرشان بسیار ضعیف عمل می کنند. انگار تمام مهارتشان به یکباره در گفتگو با همسر محو و نابود می شود.

اصول اساسی هنر گفتگو:

می توانید با رعایت چند نکته ضروری، گفتگو های خود را لذت بخش تر کنید و بسیاری از مشکلات موجود را از میان بردارید.

 ۱) در مسیر گفتگو با همسر خود هماهنگ شوید.

 شرط لازم صحبت ثمربخش، هماهنگی زن و شوهر است. به عبارت دیگر زن و شوهر برای اینکه بتوانند با یکدیگر ارتباط سازنده برقرار سازند باید در مسیر صحبت یکدیگر قرار بگیرند. در بسیاری از مواقع با آنکه زن و شوهر درباره موضوع واحدی صحبت می کنند، روش صحبت آنها به قدری متفاوت است که نمی‌توانند ارتباط معنی داری میان خود برقرار کنند. ممکن است زن یا شوهر قصد تسکین ناراحتی همسر خود را داشته باشند و با این حال ناخواسته بر شدت ناراحتی او بیفزایند. اما چگونه میتوان کانال مناسب صحبت را پیدا کرد؟ نکته حائز اهمیت آن است که امکان دارد روشی که در صحبت های رسمی محل کارتان نتایج بسیار مطلوبی میدهد در روابط زناشویی نتیجه بخش نباشد. مثلا شوهری که میبیند نصیحت موجب رنجش همسرش می شود باید علی رغم نتیجه بخش بودن این روش در محل کار ، با وسوسه نصیحت کردن و والدگونه رفتار کردن خود مبارزه کند و از موضع والد واعظ با همسر خود وارد گفتگو نشود. چون به طور حتم آن گفتگو به نتیجه نخواهد رسید. باید نشان دهد که احساسات همسر خود را درک می کند. اگر طی تجربه های گذشته متوجه شد که همسرش از توصیه و نصیحت خوشنود نمی شود باید در فرصتهای بعدی از نصیحت کردن خودداری کند مگر این که همسرش به صراحت از او بخواهد. رعایت هماهنگی با یکدیگر در سایر موارد حین گفتگو الزامی است. 

۲) با علاقه گوش دادن فعال به دور از ذهن خوانی را تجربه کنید.

گاهی اوقات زن شکایت میکند که شوهرش به حرفهای او گوش نمی‌دهد حال آنکه شوهر در مقام اعتراض مدعی ست که همه حرف‌های او را شنیده است. بررسی‌های به عمل آمده نشان می‌دهد که در این زمینه اختلافهای جنسیتی واضحی وجود دارد. ارائه بازخورد های احساسی و کلامی به یکدیگر حین گفتگو بسیار ضروری خواهد بود. دریافت بازخورد به گوینده کمک می کندکه لحن و محتوای گفتگوی خود را متناسب با شرایط مخاطب  تنظیم نماید.ما فراموش می‌کنیم که گفتگو مبادله اطلاعات و نقطه نظرها است. صحبت کردن و جواب نگرفتن در حکم صحبت با دیوار است. اگر شما هنگام گوش دادن سکوت کامل اختیار می کنید و به صورت پوکرفیس هستید باید مهارت گوش دادن فعال را یاد بگیرید. اشاره کردن به قسمتی از گفتگوی طرف مقابل، تکان دادن سر، تغییر میمیک صورت، داشتن تکیه کلام های خاص میتواند نشان دهد که شما به راستی در حال گوش دادن هستید و همسرتان را از تردید بیرون آورید.

۳) از قطع کردن صحبت اجتناب کنید.

قطع صحبت برای کسی که این کار را می‌کند احتمالاً طبیعی به نظر می‌رسد اما ممکن است در کسی که صحبت او مکرراً قطع می‌شود سبب ایجاد نارضایتی و افکار منفی گردد.قطع صحبت همانند سایر آداب مربوط به تکلم ممکن است بخشی از عادات نامناسب مکالمه اشخاص باشد و صرفا برخلاف برداشت احتمالی کسی که صحبتش قطع می شود، ارتباطی با خود محوری ،مخالفت و غیره نداشته باشد.

 در اینجا نیز زنان و مردان رفتار متفاوتی نشان می‌دهند. زنها بیش از مردها صحبت را قطع می‌کنند. بنابراین مردی که برای قطع صحبت از سوی همسرش دلخوری های متعدد دارد بهتر است به خاطر داشته باشد که قطع صحبت همسرش ممکن است خیلی ساده و مربوط به طرز صحبت و زنانگی  او باشد. با این حال کسی که صحبت را قطع می‌کند نیز باید خویشتنداری پیشه کند و به انتظار پایان صحبت گوینده و نوبت خود برای ادامه گفتگو باشد.

 ۴) ماهرانه سوال کنید.

 سوال پرسیدن می‌تواند از یک سو آغازگر صحبت و ادامه دهنده ارتباط و از سوی دیگر اسباب توقف و ناتمام ماندن ارتباط گردد. بعضی‌از زوجین طبیعتاً کم‌حرف هستند و در برخورد با این اشخاص باید زمینه صحبت آنان را فراهم نمود. گاهی یک سوال دقیق و حساب شده میتواند به گونه ای اعجاب انگیز همسر شما را به صحبت تشویق کند اما پرسش نابهنگام، طعنه آمیز و یا بی تناسب می‌تواند از ادامه صحبت جلوگیری کند. بسیاری از اشخاص به دلیل سبک صحبت کردن خود، ناخواسته از صحبت طولانی خودداری می‌کنند. گاهی اوقات طرز سوال ممکن است مکالمه را متوقف کند.در بسیاری از مواقع لحن عتاب انگیز سوالات مسئله ساز می‌شوند. مثلاً چرا دیشب دیر آمدی؟ چرا جواب تماس مرا ندادی ؟ گاهی اوقات اجتناب از پرسش‌های از نوع (چرا) کار دشواری است. در این صورت بهتر است به جای استفاده از این کلمه مطلب را به شکل دیگری مطرح کنید.

 

  ۵) سیاست و نزاکت به خرج دهید.

 شاید در ظاهر رعایت این قانون در روابط زناشویی عجیب به نظر برسد اما در عمل هر یک از زوجین حساسیت‌هایی دارند که احترام به انتخاب و حساسیت‌های احساسی یکدیگر شرط ضروری برای بقای صمیمیت و رضایت در روابط آنها خواهد بود .حتی نزدیک ترین اشخاص ممکن است احساسات ما را جریحه‌دار کنند. مثلاً بعضی از زوجین نسبت به ظاهر خود حساس هستند، بعضی نسبت به طرز صحبت خود با سایر اعضای خانواده حساسیت دارند. رعایت این موارد در حین گفتگو میتواند ضریب اثربخشی گفتگو را به طرز چشمگیری افزایش دهد.

اغلب توصیه‌های مطرح شده در این مقاله میتواند در زمینه چگونگی مدیریت نمودن گفتگوهای دوستانه، حتی نحوه حل مسائل جدی‌تر، رفع  اختلافات و تصمیم گیری ها کمک شایانی به زوجین  نماید.

منبع : https://drtaranehmoazeni.com