نام من جیتندرا سینگ است و با همسر ، پسر 6 ساله و دختر 3 ماهه ام در بمبئی زندگی می کنیم.

در تاریخ 31 اکتبر ، یک واتساپ از یکی از همکارانم از دفتر دریافت کردم که آزمایش COVID مثبت بود. لحظه کمی شوکه شد و بعد از اینکه فکرهایم را به یاد آوردم ، فهمیدم که او از کار با سرفه ناخوشایند به نظر می رسد. من آخرین بار در 28 اکتبر با او ملاقات کرده بودم و مثبت بودم که از وقتی ملاقات کردم ماسک زده ام ، به این عفونت مبتلا نخواهم شد.

سپس روز تولد من در 2 نوامبر فرا رسید و پس از مهمانی ، احساس لرز و سرفه خفیف کردم. فکر کردم شاید این اتفاقات بعد از یک مهمانی در اواخر شب بود و کروسین مصرف کردم و تصمیم گرفتم استراحت کنم. با این حال ، در روز 3 که من بهبود پیدا نکردم ، تصمیم گرفتم یک روز دیگر صبر کنم و سپس برای آزمایش بروم ، در صورت عدم بهبود سلامتی من. در تاریخ 4 نوامبر از خواب بیدار شدم و پس از اینکه فهمیدم وضعیتم بهتر نشده است ، مستقیماً به مرکز آزمایش رفتم. نتایج در همان روز به دست نمی آیند اما واقعیت زمانی گیر افتاد که آزمایش مثبت من روز بعد تأیید شد. بنابراین خستگی ذهنی شروع شد که سرانجام کمی پس از اعلام نتایج آزمایش همسرم ، پسر 6 ساله و دختر 3 ماهه من در اواخر شب 4 نوامبر منفی شدم.

افسوس چه هدیه تولدی بود که قصد تولید آنتی بادی برای COVID 19 را داشتم!

علائم من در طول قرنطینه خانه ام خفیف بود (من در تاریخ 2 نوامبر 36 ساله شدم) و در 10/11 نوامبر آزمایش منفی داشتم. با این حال ، از 17 نوامبر روند بهبودی همچنان ادامه دارد ، زیرا من خستگی ، بی حالی و مقداری سرفه دارم. غرغره با بتادین و استنشاق بخار با ویک بخشی از زندگی من در حال حاضر است.

این نبرد با COVID بیشتر از نظر جسمی برای من روانی بوده است و امیدوارم و دعا می کنم که کسی اضطراب و استرسی را که در 2 روز اول تجربه کردم از بین نبرد.

پیام من به همه این است که اقدامات احتیاطی مانند استفاده از ماسک ، ضد عفونی کردن دست و غیره را رعایت کنیم ، اما مانند فوتبال ما همیشه باید بدنبال “طرف کور” باشیم و در زمانهای خاص که آرامش بیشتری داریم مراقب باشیم

خدا برکت دهد و مواظب تو باشد