داستان COVID من: “من حتی پس از آزمایش COVID منفی خوب نیستم”
من در حال گذراندن زندگی پرمشغله خود بودم که متوجه عدم توانایی خود در کار در ساعات معمول شدم. بعد از آن بود که یک روز عصر از کار برگشتم و احساس تب کردم و یک پاراستامول معمولی مصرف کردم و خوابیدم. تب روز بعد کاملاً بالا بود و از این رو تصمیم گرفتم از کمک پزشکی استفاده کنم … زودتر از پدر و مادربزرگم خواستم که از تماس با من جلوگیری کنند و آنها به خانه دیگر من منتقل شدند. من در کنار همسر ، مادر و خواهرم ماندم.
در طی دوره پزشکی 5 روزه که توسط دکتر تجویز شد ، درد و تب بدن من یکسان بود. وقتی شروع به از دست دادن طعم و بویایی کردم و گزارش های خونم خیلی جامع نبود ، وحشت شروع شده بود. سرانجام به من توصیه شد که آزمایش COVID را انجام دهم زیرا همسرم نیز شروع به ایجاد علائم کرد. فردای همان روز که من آزمایش مثبت دادم ، وحشت حمله کرد و مادر و خواهرم که در یک اتاق متفاوت بودند نیز تب و ضعف داشتند. سخت تر می شد و بنابراین خودم تصمیم گرفتم که در یک مرکز خصوصی کوید جدا شوم. اما نگران اعضای خانواده ام بودم. سرانجام مادر ، خواهر و همسر پس از گذشت 7 روز بهبود یافتند و 7 روز دیگر در قرنطینه شدند.
تست منفی:
4-5 روز اول انزوا تار است. بعد از آمدن به خانه ، به سختی می توانستم بیدار بمانم ، سردرد و بدن درد غیر قابل تحمل بود و اشتهایم خیلی کم بود. من دوز معمول مولتی ویتامین ها ، آنتی بیوتیک ها را برای جلوگیری از عفونت ثانویه و “کادا” و “هالدی دود” با بخار مصرف کردم. من در حالی که قدرت زیادی برای حرکت نداشتم به اتاقم محدود شدم. روی تختم دراز کشیدم و دعا کردم که عفونت را به آنهایی که دوست دارم منتقل نکرده باشم. اما در جایی خدا مطمئناً آنجاست. زمان گذشت و سرانجام پس از دو هفته آزمایش منفی دادم.
زندگی پس از کوید:
من الان باید کامل باشم ، درسته؟ به نظر می رسد آزمایش منفی پیروزی در جنگ نیست. من هنوز دردهای بدن ، درد قفسه سینه ، تنگی نفس را تجربه کردم. چرا حالم خوب نشده بود؟ آیا من دیوانه ام؟ کی بهتر میشم؟ چه زمانی می دانم که از خطر خارج شده ام؟ این افکار مدام مرا آزار می داد. بنابراین من شروع به تحقیق کردم و فهمیدم که دهها هزار نفر مانند من هستند که با آنچه “Long Covid” نامیده می شود روبرو هستند که به معنی بیماری طولانی مدت ، علائم طولانی مدت است. حداقل من دیوانه نیستم. دوره اقدام استراحت ، صبر کنید و تماشا کنید. هیچ دارو یا پروتکل برای تسریع بهبودی وجود ندارد. با گذشت زمان بهبود می یابد
پیامهای برتر / یادگیری من:
هیچ چیز “معمولی” در مورد علائم وجود ندارد. نسبت به هرگونه ناراحتی غیرمعمول هوشیار باشید. آزمایش منفی ممکن است به معنی تمام شدن آن نباشد. ممکن است ویروس از بدن شما خارج شود ، اما صدماتی که به اندام ها وارد شده همچنان پابرجاست. این باعث تأثیرات قلبی ، تنفسی می شود. روی مغز شما نیز تأثیر می گذارد. همچنین دچار از دست دادن حافظه می شوم. من تمایل دارم بسیاری از چیزها را فراموش کنم. همچنین به طور کلی برای افراد آسیب پذیر – به خاطر خود و دیگران ماسک بزنید. من کاملاً محتاط بوده ام ، ممکن است در پایان کار کمی راحت باشم اما هنوز هم آن را درک کردم. این فقط در مورد احتیاط من نیست ، همه باید مراقب باشند. همه چیز می تواند صبر کند: خرید ، بیرون غذا خوردن. از همه مهمتر سلامتی شما و عزیزانتان است. این را وقتی که در این اوقات سخت روی تخت بودم ، متوجه شدم.
از عزیزان خود حمایت کنید زیرا انزوا و بهبودی سخت است. خانواده من یک راک و همسرم یک عزیز مطلق بوده اند. صبور بودن و کارهای شخصی خود را انجام دهید آسان نیست. ممکن است از ویروس خسته شده باشید ، اما ویروس زنده است و لگد می زند. کم کم دارم بهتر می شوم. من پرانایاما خود را انجام می دهم ، Chyawanprash می خورم ، هیدراته می مانم ، و از متخصصان پیگیری می کنم. 15 روز پیش من در تخت خواب بودم ، امروز می توانم بدون تحریک شدن ، چند دقیقه بنشینم و راه بروم. هنوز تا بهبودی فاصله دارد. این تأثیر بر عملکردهای بدن من چه مدت طول می کشد؟ چه زمانی می توانم به حالت عادی خود برگردم؟ من جوابی ندارم
آیا با COVID-19 مبارزه کردید؟ ما میخوایم همهچیزو دربارش بشنویم. ETimes Lifestyle تمام بازماندگان COVID را فرا می خواند تا داستان های خود را در مورد بقا و امید به اشتراک بگذارند.
برای ما در [email protected] با عنوان “داستان COVID من” در عنوان موضوع برای ما بنویسید.
ما تجربه شما را منتشر خواهیم کرد.
