Covid-19: در موج اول مورد هجوم قرار گرفته ، شهر اسپانیا زخم خورده اما ایمن تر است
TOMELLOSO: لوردس ویسوس سدریان در بیرون سردخانه بیمارستان ایستاده بود و هنگامی که بیاد جمع بی پایان ماشین های سنگین خاکی بود که برای جمع آوری بیماران مرده Covid-19 که فقط چند ساعت قبل از آنها پرستار می کرد ، به لرزید.
هنگامی که بیماری همه گیر فوران کرد ، ویسوس ، 56 ساله ، به عنوان پرستار کمکی در Tomelloso ، یک شهر اسپانیا در برنامه های خشک La Mancha مشغول کار بود که هنگام گیر آمدن ویروس ، به دلیل مرگ دچار بیماری شد.
ویسوس گفت: “در روزهای ابتدایی ، برای سیگار کشیدن به این گوشه کوچک می آمدم ، یا در صورت لزوم گریه می کردم.”
“اما من مجبور شدم متوقف شوم. شما می بینید که یک اتومبیل حامل یک جسد و سپس دیگری ، آنها دائماً بدن ها را حمل می کردند … این خیلی دردناک بود.”
اگرچه اسپانیا با یکی از کشنده ترین شیوعهای اروپا دست و پنجه نرم می کرد ، اما توملوسو به ویژه آسیب دید و تقریباً یک درصد از 36،000 ساکن خود را از دست داد.
در طول موج دوم ، این یک داستان کاملا متفاوت بوده است ، با ارقام به طور قابل توجهی پایین تر ، اگر چه خاطرات از کابوس قبلی بسیار تازه باقی مانده است.
شهردار اینماکولادا خیمنز به خبرگزاری فرانسه گفت: “در موج اول حدود 300 نفر در گورستان محلی به خاک سپرده شدند”.
“هر روز ، آنها 10 ، 11 یا 12 نفر را دفن می کردند ، این فوق العاده سخت بود.”
توملوسو پیش از بحران به خاطر باغ های انگور و محبوب گردشگران در قدم های دون کیشوت ، شوالیه خیالی در رمان 1605 میگل دو سروانتس معروف بود.
اما این ویروس همه اینها را تغییر داد و با یک عنوان ناخوشایند آن را “Wuhan of La Mancha” نامید بعد از شهر چین که اولین بار Covid-19 ظهور کرد.
خانواده هایی بودند که مرگ و بیماری آنها را تحت تأثیر قرار نداده بود ، با آنجلس رودریگز 50 ساله ، مادرش Josefa را در پایان ماه مارس پس از یک هفته بستری در بیمارستان از دست داد. او 82 ساله بود.
در ابتدا به نظر می رسید که اوضاع خوب پیش رفته است ، اگرچه رودریگز نتوانست از آن دیدار کند و برای گرفتن اطلاعات از کارمندان بیمارستان که دچار مشکل شده بودند ، تلاش می کرد. بعد خیلی ناگهانی تمام شد.
رودریگز گفت: “آنها ساعت 3:00 با ما تماس گرفتند و تا ساعت 1:15 بعدازظهر ، ما در قبرستان بودیم.”
عدم توانایی خداحافظی ویرانگر بود و ماه ها گذشت تا بتواند بر اندوه و عصبانیت خود غلبه کند و در مورد آن صحبت کند.
“وقتی اینطور است ، خیلی ناگهانی ، مثل اینکه او را زیر گرفتند.”
در قسمت دیگری از بیمارستان ، فرانسیسکو ناوارو 56 ساله پس از ابتلا به ذات الریه مضاعف برای زندگی خود می جنگید.
ناوارو ، یک روزنامه نگار محلی که ساعتها هر روز با صورت رو به پایین می خواست هوا را به ریه های آسیب دیده خود برساند ، گفت: “من 10 روز آنجا بودم و فقط سعی کردم نفس بکشم.”
اگرچه تلاش خود را ادامه داد ، اما با فرسودگی مداوم ، ضربان قلب نامنظم و احساس مالیخولیایی مداوم که قلم موی او با مرگ به وجود آورد ، دست و پنجه نرم می کند.
“من بسیار حساس شده ام ، بسیار گریه می کنم و کوچکترین چیزی من را به همان جا برمی گرداند.”
تعداد کمی از مبارزات در بیمارستان 90 تختخوابی Tomelloso که تا 31 مارس 141 نفر تحت درمان Covid تحت درمان بودند و کارمندان خسته هنوز فاقد تجهیزات حفاظتی بودند ، آگاهی داشتند.
ویسوس ، که خاطرات روزانه پرستاری خود را نوشت ، شش روز پس از تحمیل قفل ملی توسط اسپانیا ، در حال خواندن دوباره آنچه در 20 مارس نوشت.
وی نوشت: “این جنگ به دلیل حمله گسترده به مردم ، خطر برای سربازان در خط مقدم جبهه و خسارات جانبی است. این جنگ تلفات زیادی برجای می گذارد.”
“بعضی روزها به بیمارستان رفته ام و بعضی دیگر ، چنان ترسیده ام که احساس می کنم می خواهم تماس بگیرم و بگویم که علائمی دارم تا بتوانم در خانه بمانم.”
سه روز بعد او نوشت: “روزهای آشفته. کادر پزشکی هیچ ماده محافظتی ندارند و ما دائماً در معرض دشمن (ویروس) هستیم … چه احساس ناتوانی است.”
خانه های افراد سالخورده خصوصاً آسیب جدی دیدند و تا اوایل آوریل ، 177 مورد از 400 خانه منطقه تحت تأثیر موارد Covid قرار گرفتند.
ارقام منطقه ای نشان می دهد بدترین ضربه خانه بازنشستگی سالمندان بود ، یک اقامتگاه خصوصی 170 تختخوابی در توملوسو که 74 نفر در آن جان باختند.
بحران به حدی وخیم شد که مقامات مجبور به مهاجرت شدند ، در حالی که مدیر پریشان از تلویزیون اسپانیایی گفت در آن زمان این فیلم مانند “یک فیلم ترسناک” است.
این روزها ، در حالی که اسپانیا و اروپا با موج دوم دست و پنجه نرم می کنند ، توملوسو به خوبی از اخبار خارج شده است ، و فقط 13 کشته در فاصله ماه های می تا سپتامبر داشته است.
دیوید ویسنته هوئرتاس ، مقام بهداشت کاستیا لا منچا ، گفت: “امروز ما 9 بیمار Covid-19 در بیمارستان Tomelloso داریم.”
یک تفاوت عمده این است که در هنگام موج اول ، موارد ویروس هنگامی که بیماران برای درمان اضطراری وارد می شوند ، تشخیص داده می شود ، در حالی که اکنون آنها توسط یک تیم منطقه ای متشکل از 620 ردیاب تماس شناسایی شده اند.
اما اینکه چرا در وهله اول شهر اینقدر مورد اصابت قرار گرفت یک معما باقی مانده است.
پس از پایان قفل ملی در اواخر ژوئن ، شهردار خیمنز رشته ای از محدودیت ها را حفظ کرد و جشن های تابستانی را ممنوع کرد و استخر شهرداری را باز نکرد.
وی گفت: “وضعیت امروز در توملوسو بسیار محدود است ، ما یكی از شهرهای منطقه هستیم كه كمترین تعداد پرونده را در هر ساكن داریم ، این بدان معناست كه اقداماتی كه انجام داده ایم همراه با هوشیاری همه عمل كرده است.”
ناوارو ، روزنامه نگار محلی ، موافقت می کند که این چرخش یک تلاش جمعی بوده است.
“ما به خوبی درس را آموختیم. ما شهر كوچكی هستیم و تقریباً همه خانواده ها یا فوت می كنند یا شخصی در بیمارستان دارند.”
“ما آن را بسیار جدی گرفته ایم.”
هنگامی که بیماری همه گیر فوران کرد ، ویسوس ، 56 ساله ، به عنوان پرستار کمکی در Tomelloso ، یک شهر اسپانیا در برنامه های خشک La Mancha مشغول کار بود که هنگام گیر آمدن ویروس ، به دلیل مرگ دچار بیماری شد.
ویسوس گفت: “در روزهای ابتدایی ، برای سیگار کشیدن به این گوشه کوچک می آمدم ، یا در صورت لزوم گریه می کردم.”
“اما من مجبور شدم متوقف شوم. شما می بینید که یک اتومبیل حامل یک جسد و سپس دیگری ، آنها دائماً بدن ها را حمل می کردند … این خیلی دردناک بود.”
اگرچه اسپانیا با یکی از کشنده ترین شیوعهای اروپا دست و پنجه نرم می کرد ، اما توملوسو به ویژه آسیب دید و تقریباً یک درصد از 36،000 ساکن خود را از دست داد.
در طول موج دوم ، این یک داستان کاملا متفاوت بوده است ، با ارقام به طور قابل توجهی پایین تر ، اگر چه خاطرات از کابوس قبلی بسیار تازه باقی مانده است.
شهردار اینماکولادا خیمنز به خبرگزاری فرانسه گفت: “در موج اول حدود 300 نفر در گورستان محلی به خاک سپرده شدند”.
“هر روز ، آنها 10 ، 11 یا 12 نفر را دفن می کردند ، این فوق العاده سخت بود.”
توملوسو پیش از بحران به خاطر باغ های انگور و محبوب گردشگران در قدم های دون کیشوت ، شوالیه خیالی در رمان 1605 میگل دو سروانتس معروف بود.
اما این ویروس همه اینها را تغییر داد و با یک عنوان ناخوشایند آن را “Wuhan of La Mancha” نامید بعد از شهر چین که اولین بار Covid-19 ظهور کرد.
خانواده هایی بودند که مرگ و بیماری آنها را تحت تأثیر قرار نداده بود ، با آنجلس رودریگز 50 ساله ، مادرش Josefa را در پایان ماه مارس پس از یک هفته بستری در بیمارستان از دست داد. او 82 ساله بود.
در ابتدا به نظر می رسید که اوضاع خوب پیش رفته است ، اگرچه رودریگز نتوانست از آن دیدار کند و برای گرفتن اطلاعات از کارمندان بیمارستان که دچار مشکل شده بودند ، تلاش می کرد. بعد خیلی ناگهانی تمام شد.
رودریگز گفت: “آنها ساعت 3:00 با ما تماس گرفتند و تا ساعت 1:15 بعدازظهر ، ما در قبرستان بودیم.”
عدم توانایی خداحافظی ویرانگر بود و ماه ها گذشت تا بتواند بر اندوه و عصبانیت خود غلبه کند و در مورد آن صحبت کند.
“وقتی اینطور است ، خیلی ناگهانی ، مثل اینکه او را زیر گرفتند.”
در قسمت دیگری از بیمارستان ، فرانسیسکو ناوارو 56 ساله پس از ابتلا به ذات الریه مضاعف برای زندگی خود می جنگید.
ناوارو ، یک روزنامه نگار محلی که ساعتها هر روز با صورت رو به پایین می خواست هوا را به ریه های آسیب دیده خود برساند ، گفت: “من 10 روز آنجا بودم و فقط سعی کردم نفس بکشم.”
اگرچه تلاش خود را ادامه داد ، اما با فرسودگی مداوم ، ضربان قلب نامنظم و احساس مالیخولیایی مداوم که قلم موی او با مرگ به وجود آورد ، دست و پنجه نرم می کند.
“من بسیار حساس شده ام ، بسیار گریه می کنم و کوچکترین چیزی من را به همان جا برمی گرداند.”
تعداد کمی از مبارزات در بیمارستان 90 تختخوابی Tomelloso که تا 31 مارس 141 نفر تحت درمان Covid تحت درمان بودند و کارمندان خسته هنوز فاقد تجهیزات حفاظتی بودند ، آگاهی داشتند.
ویسوس ، که خاطرات روزانه پرستاری خود را نوشت ، شش روز پس از تحمیل قفل ملی توسط اسپانیا ، در حال خواندن دوباره آنچه در 20 مارس نوشت.
وی نوشت: “این جنگ به دلیل حمله گسترده به مردم ، خطر برای سربازان در خط مقدم جبهه و خسارات جانبی است. این جنگ تلفات زیادی برجای می گذارد.”
“بعضی روزها به بیمارستان رفته ام و بعضی دیگر ، چنان ترسیده ام که احساس می کنم می خواهم تماس بگیرم و بگویم که علائمی دارم تا بتوانم در خانه بمانم.”
سه روز بعد او نوشت: “روزهای آشفته. کادر پزشکی هیچ ماده محافظتی ندارند و ما دائماً در معرض دشمن (ویروس) هستیم … چه احساس ناتوانی است.”
خانه های افراد سالخورده خصوصاً آسیب جدی دیدند و تا اوایل آوریل ، 177 مورد از 400 خانه منطقه تحت تأثیر موارد Covid قرار گرفتند.
ارقام منطقه ای نشان می دهد بدترین ضربه خانه بازنشستگی سالمندان بود ، یک اقامتگاه خصوصی 170 تختخوابی در توملوسو که 74 نفر در آن جان باختند.
بحران به حدی وخیم شد که مقامات مجبور به مهاجرت شدند ، در حالی که مدیر پریشان از تلویزیون اسپانیایی گفت در آن زمان این فیلم مانند “یک فیلم ترسناک” است.
این روزها ، در حالی که اسپانیا و اروپا با موج دوم دست و پنجه نرم می کنند ، توملوسو به خوبی از اخبار خارج شده است ، و فقط 13 کشته در فاصله ماه های می تا سپتامبر داشته است.
دیوید ویسنته هوئرتاس ، مقام بهداشت کاستیا لا منچا ، گفت: “امروز ما 9 بیمار Covid-19 در بیمارستان Tomelloso داریم.”
یک تفاوت عمده این است که در هنگام موج اول ، موارد ویروس هنگامی که بیماران برای درمان اضطراری وارد می شوند ، تشخیص داده می شود ، در حالی که اکنون آنها توسط یک تیم منطقه ای متشکل از 620 ردیاب تماس شناسایی شده اند.
اما اینکه چرا در وهله اول شهر اینقدر مورد اصابت قرار گرفت یک معما باقی مانده است.
پس از پایان قفل ملی در اواخر ژوئن ، شهردار خیمنز رشته ای از محدودیت ها را حفظ کرد و جشن های تابستانی را ممنوع کرد و استخر شهرداری را باز نکرد.
وی گفت: “وضعیت امروز در توملوسو بسیار محدود است ، ما یكی از شهرهای منطقه هستیم كه كمترین تعداد پرونده را در هر ساكن داریم ، این بدان معناست كه اقداماتی كه انجام داده ایم همراه با هوشیاری همه عمل كرده است.”
ناوارو ، روزنامه نگار محلی ، موافقت می کند که این چرخش یک تلاش جمعی بوده است.
“ما به خوبی درس را آموختیم. ما شهر كوچكی هستیم و تقریباً همه خانواده ها یا فوت می كنند یا شخصی در بیمارستان دارند.”
“ما آن را بسیار جدی گرفته ایم.”
